گل گاوزبان، آويشن، گزنه، پونه، بيدمشك، بابونه، بومادران، گلپر، رنجبويه، رزماري از مهمترين گونه هاي گياهان دارويي در مازندران به حساب مي آيند كه با وجود گسترش صنعت در اين حوزه ، همچنان به صورت سنتي كشت و برداشت مي شود.
رحمان امامي مدرس دانشگاه و خبره بخش گياهان دارويي مازندران مي گويد : با وجود توليد سالانه يك هزار و 600 تا دوهزارتن گياهان دارويي در اين استان، همچنان كاشت و برداشت اين محصول به صورت سنتي انجام مي شود.
وي نبود صنايع بسته بندي و فعاليت سنتي را مشكل رونق گياهان دارويي و پايين بودن ميزان درآمدزايي در اين حوزه دانست.
عضوهيات علمي مركز تحقيقات و آموزش منابع طبيعي و كشاورزي مازندران گفت كه هشت هزارگونه گياه دارويي دركشورشناسايي شد كه دوهزارگونه ازاين گياهان دارويي مربوط به اين استان است.
محمد اكبرزاده افزود : اين استان با وجود داشتن رتبه دوم در توليد و برداشت گياهان دارويي در سطح كشور، هنوز جايگاه مناسبي از لحاظ درآمدي دراين بخش ندارد.
وي دليل اين امر را ناشي از نبود صنايع بسته بندي مناسب، كم تعدادبودن صنايع وابسته به گياهان دارويي و واردات بي رويه گياهان دارويي از استان هاي همجوار و خارج كشور به استان دانست.
اكبرزاده گفت كه هم اكنون حدود 700 هكتار از اراضي اين استان زير پوشش گياهان دارويي قرار دارد كه بيشتر اين اراضي گياهان دارويي به صورت سنتي رشد مي كنند.
مازندران دوميليون و 300 هكتار مساحت دارد كه 470 هزار هكتار از اين مساحت استاني زير كشت اراضي كشاورزي قرار دارد و بيش از 74 نوع محصول زراعي و باغي در اين استان كشت مي شود كه ميزان توليد اين محصولات در سال به شش ميليون تن مي رسد.