به گزارش تابناک مازندران، "علوفه و کاه، از گندم گران‌تر شد"، این را الهیار ولی‌زاده وندچالی مدیرعامل اتحادیه صنعت دامپروری مازندران در نشست خبری خود با اصحاب رسانه مطرح کرد و معتقد است مشکلات توزیع نهاده‌های دامی در بین دامداران و به دلیل وجود دلالان، گرانی بیش از حد نهاده‌های دامی، از بین رفتن مراتع در پایین دست و خروج دام در مناطق بالادست جنگلی، موجب شده تا دامداران، دام‌های مولد و بعضا آبستن خود را به کشتارگاه ببرند تا کمتر متضرر شوند.
موضوعی که ولی‌زاده از آن به عنوان یک فاجعه ملی یاد می‌کند و معتقد است تا توزیع نهاده‌های دامی با نظارت دقیق و بدون واسطه صورت نگیرد، قیمت‌ها ارزان‌تر و صادرات دام به کشورهای دیگر، به راحتی انجام نپذیرد، همانند این روزها، بسیاری از دامداران چوب حراج بر دام های خود زده و یک گوسفند را تا هر کیلوگرم ۳۰ هزار تومان به کشتار برسانند.
وی معتقد است مشکلات دامداران سنتی که ۷۰ درصد تولید کشور را بر عهده دارند بسیار بیشتر از مشکلات دامداری های صنعتی است، بسیاری از این دامداران سنتی که در سه استان شمالی تا خراسان شمالی گسترده شده اند می توانند با مقادیر کمتری از علوفه دامداری های صنعتی دام خو را حفظ کنند؛ مضاف بر اینکه این تولیدات بیشتر و ارگانیک نیز هستند، اما توجهی کمتری به آن ها شده و دسترسی به رانت و رابطه نیز ندارند.
در این زمینه، هرچند استاندار مازندران از خرید ۶۶ هزار و ۱۶۱ تن گندم از کشاورزان این استان به صورت تضمینی خبر می‌دهد اما مدیرعامل اتحادیه شرکت های تعاونی کشاورزی و عشایری صنعت دامپروری استان مازندران می‌گوید قیمت کاه به ازای هر کیلوگرم ۵ هزار تومان یک هشدار جدی است، چرا که دام به کاه نیاز دارد و امسال بسیاری از گندم کاران پیش از رسیدن گندم، اقدام به دروی آن کردند چرا که کاه و علوفه از لحاظ ریالی، به صرفه‌تر بوده است.
هرچند نباید موضوع خشکسالی و کم‌آبی را در کمبود علوفه بی‌تاثیر و تقصیر دانست و ولی‌زاده معتقد است باید جلوی کشت دوم را در تولید برنج در مازندران گرفت چرا که همان زحمتی که برای به ثمر رسیدن برنج با آبیاری زیاد وجود دارد را می توان صرف کشت ذرت و یونجه برای تولید علوفه کرد، با این اقدام هم زمین زراعی تقویت شده و آب کمتری مصرف می شود و هم از سموم کشاورزی استفاده نمی شود اما کشاورزان نسبت به این موضوع به زیربار نمی‌روند و تیر حملات خود را به سوی دولت روانه می‌کنند که هزینه‌های تولید در کشاورزی و کشت برنج آنقدر بالا است که اگر کشت دوم صورت نگیرد، درآمدشان به شدت کم خواهد شد و راهی جز کشت دوم ندارند.
ولی زاده معتقد است خشکسالی و نبود علف در مراتع، موجب بازگرداندن دام ها به مناطق جلگه ای و فروش برای کشتار می‌شود، در روستاهای استان مازندران ۵۰ درصد مردم با دامداری زندگی می‌کنند، زیرا درآمد دیگری ندارند، اگر گاو و گوسفندها راهی کشتارگاه ها بشوند مشاغل روستایی نابود شده و بزودی یک فاجعه بیکاری جدید و سرشکستگی در راه خواهد بود.
برخی از کارشناسان معتقد هستند که در چنین اوقاتی، برای تهیه جیره با حداقل قیمت برای دام، مجبور می شویم از همه ظرفیت‌های بخش کشاورزی استفاده کنیم، گران شدن اقلام و نهاده های خوراکی می تواند فرصتی مناسب برای توجه ضایعات این محصولات باشد، اینجا است که جای خالی صنایع تبدیلی کارآمد به شدت در مازندران احساس می‌شود و با وجود اصرار فراوان رسانه‌ها و اساتید دانشگاه و متخصصان، هنوز مسئولی برای فرار از این بحران، به این سو کشیده نشده است.
موضوعی که ولی‌زاده مدیرعامل اتحادیه صنعت دامپروری مازندران به آن اشاره کرده و می‌گوید که، در کشورهای توسعه یافته، حتی از هرس فضای سبزها و ضایعات محصولات کشاورزی مطابق قرارداد برای تهیه علوفه دام ها استفاده می کنند چراکه ارزش ضایعات محصولات کشاورزی بیش از جو یا کنسانتره هست؛ در حقیقت دور ریز میوه ها و سبزه ها در بخش کشاورزی می تواند تامین کننده هم علوفه غذایی و هم علوفه خشبی کشور باشد.