کد خبر: ۳۰۶۹۲۰
تاریخ انتشار: ۱۳ مهر ۱۳۹۵ - ۲۱:۰۷ 04 October 2016
تابناک آذربایجان غربی:
محرم و مسجد و عَلَم های ثانی
محرم که نزدیک می شود؛ مساجد و حسینیه ها سیاه پوش می شوند و پیامک ها و عکس پروفایل ها رنگ و بوی عاشورایی می گیرند و همه خبر از لحظاتی روح پرور می دهند که قرار است انسان در آن زنگ زدایی بشود.
مساجد؛ بعنوان محل اصلی گردهمآیی عزاداران حسینی، مرکز توجه عرش و ملکوت و کانون این پرورش هاست.
در این میان شاهد تکیه هایی نیز هستیم که همه ساله بر تعداد آنها نیز افزوده می شود. البته برپایی این تکیه ها به خودی خود محل بحث و اشکال نیست. تعجب زمانی است که این تکیه ها در چند قدمی مساجد برپا می شوند و عَلَمی ثانی در آن محدوده به اهتزاز در می آید. به طور واضح تر اینکه مسجد مکانی است که مردم محله را زیر پرچمی واحد گرد هم می آورد و اتحاد و همبستگی مسلمانان را به رخِ نااهلان و بدخواهانِ اسلام 
می کشاند. از سویی این حقِ مسجد است که بعنوان کانون اتحاد در خدمت مردم باشد و شاید برپایی پرچمی در مقابل پرچم مسجد، نوعی بی احترامی به جایگاه آن نیز به حساب آید.
اگر بخواهیم در قالب یک آسیب شناسی بحث را توسعه دهیم؛ باید دو عنصر متولیان مسجد و جوانان را در نظر بگیریم و نقش هر کدام را در تضعیف جایگاه مسجد و نیز کمرنگ نمودن اتحاد مردم و مخاطبان مسجد تبیین نماییم.
شاید مهم ترین علتِ چندصدایی در عزاداری های ماه محرم را بتوانیم در عدم ایفای نقش مؤثر دست اندرکاران مسجد در قِبال مخاطبان بخصوص جوانان اعلام کنیم. متولیان مسجد به نمایندگی از مردم محله پذیرفته اند که امور مربوط به مسجد را مدیریت کنند و برنامه های آن را جلو ببرند. یکی از جنبه های مهم مدیریت مسجد توجه به سلائق گوناگون و به تَبَع اولی جاذبه حداکثری است. متولیان مسجد اعم از روحانی و اعضای هیئت امنا باید در جهت برقراری اتحاد و تقویت آن، به نیاز همه مخاطبانِ مسجد توجه کنند و در برگزاری مراسم هایی مثلِ عزاداری ماه محرم، دیگران را نیز در برنامه ریزی ها و حتی اجرای آن برنامه ها مشارکت دهند. 
متأسفانه در برخی از مساجد شهر شاهد آنیم که متولیان مساجد بی توجه به تنوع مخاطبان و نیازهای آن ها؛ برنامه های ذهنی خود را با توجه به روند گذشته تصویب و بعضاً به دیگران تحمیل می کنند و موجب تمرکززدایی مردم بخصوص جوانان از این مکان مقدس می شوند.
ایفاگر بعدی در جریان کمرنگ نمودن اتحاد؛ برخی جوانان و نیز کسانی هستند که نسبت به برپایی تکیه ها و چادرهایی در اطراف و نزدیکی مساجد اقدام می کنند. برخی از دست اندرکاران این تکیه ها؛ با کوتاه نیامدن و عدم تمکین به نظرات صحیح روحانی و بعضاً هیئت امنای مساجد، نسبت به اجرای درخواست بی مورد خود پافشاری می کنند. به عنوان مثال شاهد آنیم که برخی از تکیه های مذکور به دلیل مخالفت روحانی مسجد با طبل و طبل زنی در دسته عزاداری برپاشده اند و عده ای بدلیل غرور و توجه به ظواهر عزاداری از تصمیم روحانی مسجد سرباز زده و اقدام به برپایی عَلَمِ ثانی در محدوده مسجد نموده اند.
شاید بتوان ویژگی مشترک هر کدام از این عناصر را (متولیان مسجد و جوانان)، منیت و من گرایی عنوان کرد. همانی که امام خمینی (ره) درباره آن می فرمود: "این قدر «من»، «من» نگویید: این «من» شیطان است."
به هر حال ضروری است که هم متولیان مسجد نسبت به جاذبه حداکثری و توجه به مخاطبان ِ مختلف بخصوص نوجوانان و جوانان همت گمارند و هم دست اندکاران و مسئولین فرهنگی و ذیربط نسبت به نظارت بر عملکرد متولیان مساجد و توانمندسازی آن ها در امر مدیریت مسجد کارویژه هایی تدوین و اجرا نمایند.

رضا محمدزاده – فعال فرهنگی و اجتماعی
اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار